Om half 7 vanmorgen vertrokken we naar een nieuwe locatie, voor de fotosessie met een tijger. Slechts van ons gescheiden door een hekje van amper een meter hoog en een lijntje schrikdraad waar ze met gemak over heen springt. Maar gelukkig was ze totaal niet in ons geinteresseerd. Ze begon met rustig de grenzen van het terrein te verkennen. Daarna sprong ze in het water en plonsde daar wat rond en at wat van het gras. Aangespoord door Heather wilde ze ook wel door het water op ons af te rennen. Niet helemaal tot het hek gelukkig. Het is wel een belevenis on door de zoeker van je camera zo’n enorm beest recht op je af te zien komen. Na de tijger waren op een terreintje even verderop de rode vossen aan de beurt. Twee pubers en hun mama. Het ene jong was overigens zwart. Dat schijnt wel vaker voor te komen.
De jongen werden eerst losgelaten en renden alsmaar rond, buitelden over elkaar heen en zaten geen moment stil. Je kunt dus het beste alsmaar blijven klikken en hopen dat er wat bruikbaars tussen zit. Toen moeders erbij kwam werden ze iets rustiger, maar niet veel. Ma zat wel af en toe even lang genoeg stil, dus ik heb van haar waarschijnlijk meer foto’s dan van de jonkies.
Aan het eind van de ochtend weer terug naar de ranch om af te rekenen en afscheid te nemen van Heather en Justine, die ons de afgelopen dagen geweldig begeleid hebben. Het is trouwens niet zo dat men de dieren africht of kunstjes leert. De dieren worden zoveel mogelijk in hun waarde gelaten en gedragen zich dan ook heel natuurlijk. De dieren worden hier geboren en daardoor kent men ze door en door. Omgekeerd vertrouwen de dieren de verzorgsters/ begeleidsters ook. Er wordt met heel veel respect met de dieren omgegaan en dierenwelzijn gaat voor fotografenwelzijn. Als een dier geen zin heeft om terug te komen uit de struiken, dan wachten de mensen maar. Uiteindelijk komt hij of zij wel weer tevoorschijn. De strenge regels over aanraken of de aandacht van een dier proberen te trekken heeft, naast de veiligheid, als bijkomend effect dat de dieren absoluut niet in dat stelletje mensen met hun klikkende camera’s geinteresseerd zijn en alleen aandacht hebben voor de begeleidsters. Al met al was dit een ervaring die we niet snel zullen vergeten.
Morgen eerst uitslapen en dan een stukje Glacier NP bekijken.
Hieronder wederom een paar foto’s
Leuk hoor, lijkt me inderdaad een hele ervaring om ze zo dichtbij voor je camera te hebben!